Categorieën
Van alles en nog wat Verdriet

En toen was je er niet meer

19 oktober. Na een lange receptie dag kom ik thuis. De sfeer was niet denderend, ik maakte wat ruzie met mijn man en vertrok boos en verdrietig naar kantoor. Daar draaide ik muziek en probeerde ik rustig te worden. Het was een gek moment. Ik huilde veel te hard voor wat er gebeurd was en ook voelde ik dingen die ik niet kon plaatsen.

Tintelen, vlagen door mijn buik, enorm veel verdriet, het was heel gek wat er allemaal naar bovenkwam. Ik hoorde een liedje en ik dacht, ja dit word een liedje voor mijn begrafenis. Ik schreef mijn moeder een berichtje met het linkje erbij, maar ze reageerde niet. Dat is gek, want ze reageert bijna altijd.

Ik stuurde nog wat berichtjes, maar geen reactie. Bellen durfde ik niet om een of andere manier. Ik dacht dat mijn moeder er niet meer was. Dat ze misschien een hartstilstand had gekregen, dat het klaar was, ik wist het niet maar dat het niet klopte dat voelde ik wel.

Ik schreef nog een briefje met de titel van het liedje en voegde het bij mijn begrafenisenvelopje. Onderaan het liedje schreef ik, I love you. Ik vond dat een beetje gek, dus ik heb het er nog afgeknipt voor de rest in de envelop ging.

Ik liep naar beneden. Nog steeds geen reactie van mijn moeder. De bel gaat. Ik reageer boos tegen mijn man, ja er zou toch iemand voor jou komen, waarom doe je niet open? Boos loop ik naar de voordeur. Ik doe open. Een agent en mijn beste vriendin staan voor mijn neus. Er schokt een vlaag door mijn lichaam heen. Mijn moeder is dood denk ik.

De agent begint zijn gesprek, bent u Thamar? Ik heb niet zo goed nieuws over je vader. Mag ik naar binnenkomen? Ik ben stil en kijk alleen maar naar mijn vriendin. Ik zie het al aan haar hoofd, er is iets goed mis. Jahoor antwoord ik. De agent komt binnen en vertelt, Thamar, jouw papa heeft een einde gemaakt aan zijn eigen leven.

Ik zak in elkaar tegen de deur, alles komt tegelijk binnen. Dit kan niet waar zijn. Einde aan zijn eigen leven? Wat heeft hij gedaan? Wat is er gebeurd? Hij heeft zichzelf opgehangen. Op dat moment zag ik hem hangen, ‘Ik zie hem hangen!’ gil ik uit.

Terwijl ik alles tegelijk probeer te verwerken zie ik in mijn ooghoek dat het met mijn man ook niet goed gaat. Binnen een minuut na alles sta ik op, loop ik naar mijn man en probeer ik hem te troosten. Wat is 2022 toch een kutjaar. We zijn net zijn vader kwijt geraakt en nu ook nog de mijne. Hoe kan dit toch?

Ik bel mijn moeder op, die is boos. Heel boos. Ik luister naar alles wat ze over mijn vader zegt terwijl ik haar rustig probeer te houden en een plan maak om naar mijn broertje te gaan.

Binnen 12 minuten dat de agent heeft aangebeld loop ik naar buiten, op weg naar mijn broertje om dit ongelofelijke kutnieuws te vertellen.

Het is niet te geloven, niet bevatten, maar toen was je er niet meer.

Categorieën
Gedachten over gedachten Leesvoer & Relaxt scroll materiaal Spiritualiteit Van alles en nog wat

Oneindig en dan?

Wauw hij maakt gewoon bijna een gestrekte salto terwijl hij zonder problemen weer op zijn pootjes terecht komt. Gefascineerd kijk ik naar de prachtige kat Balou terwijl hij een visje aan een hengel probeert te pakken. Hij maakt de grootste sprongen en dan besluit ik met de hengel het oneindigheidssymbool te tekenen. Balou rent achter het visje aan terwijl ik een kort momentje wegzak in het symbool dat ik aan het tekenen ben.

Oneindigheidssymbool

In een split seconde zie ik het symbool maar dan in 3D helemaal gevuld met draden en beelden van lagen van het leven. Niet alleen dit leven maar alle levens op alle momenten in tijd tegelijkertijd. Ik heb dit beeld al eens eerder gehad, tijdens een meditatie voor het slapen gaan. Dit idee dat alle levens en alle tijdlijnen op hetzelfde moment plaats vinden heb ik wel eens vaker voorbij horen komen in video’s en over gelezen in blogs.

Collectief bewustzijn

Maar oké, leuk, alles vind op hetzelfde moment plaats en is oneindig en dan? Dan kun je bijvoorbeeld denken aan: het nut van dit alles is het collectief bewustzijn. Zelf ben ik veel bezig met bewustzijn en door in deze rare wereld te leven, zie ik dat er veel mensen nog op een lager bewustzijn leven. Dus misschien is dat het doel dan, het bewustzijn verhogen zodat we uiteindelijk vanuit liefde leven en niet vanuit geld, materialisme etc.

Verder dan het collectief bewustzijn

Maar stel dat is straks allemaal gelukt, het collectief bewustzijn wordt groter en groter wat dan? Waar komt dit dan vandaan, wie heeft dit dan bedacht, waarom is dit dan bedacht, wat is het doel dan?

Ik zit trouwens ook weer in zo een periode dat ik vaak denk, is er wel meer? Praten we dit ons zelf niet allemaal aan om dit leven leefbaar te maken? Leven zonder doel lijkt zo doelloos en daarom bedenken we constructies als het collectief bewustzijn, zielen, hiernamaals etc?

Maar nog even terug naar het symbool en wat ik in die ene seconde zag. Het symbool zag ik in de ruimte en toen probeerde ik uit te zoomen. Uit te zoomen om te zien waar deze ruimte zich dan bevond. Hier wordt het warrig en vind ik het moeilijk te verwoorden omdat er zoveel mogelijkheden zijn.

Uitzoomen

Stel je eens voor dat ons universum op energetisch gebied (is dat het juiste woord…geen idee) eruit ziet als een oneindigheidssymbool en in dat symbool zitten al onze levens, alle tijdlijnen, van oermens tot middeleeuwen tot de chaos waar we nu in zitten en de toekomst. Alles IS al gewoon.

Dan zoom ik uit. In een ruimte en daar zie ik nog meer van dit soort symbolen. Omdat ik ver genoeg uitzoom lijken het wel bollen van energie. Zijn het misschien verschillende dimensies? Wie kijkt er naar deze bollen? En wat hebben deze bollen dan voor nut? Is er nog een veel grotere beschaving (bij gebrek aan een beter woord) waar wij slechts een klein onderdeel van zijn?

Pff….Nu ik dit allemaal geschreven heb denk ik…Is er nog een touw aan vast te knopen? Is dit niet te warrig? Dit is slechts een enkel scenario van de vele die ik kan bedenken maar deze voelde ik vandaag echt eventjes. Niet alleen voelde ik hem maar ook zag ik hem in gedachte. Omdat ik niet zo visueel ingesteld ben en weinig beelden zie hecht ik er misschien ook wat meer waarde aan.

En wat als we slechts een klein onderdeel zijn van iets groters. En dat grotere is weer een onderdeel van iets groters. Wanneer houdt het dan op? Houdt het ooit op? Waarom is het ooit gestart? Iets moet toch altijd ooit zijn gestart?

To post or not to post

Met dat ik dit allemaal aan het schrijven ben voel ik allerlei angsten naar boven komen. Moet ik dit nou wel plaatsen? Je kunt het zelf amper uitleggen. Wat heb je nou eigenlijk geschreven? Slaat het wel ergens op? Maar ach living on the edge. Ik slinger het gewoon de wereld in wie weet heeft er nog iemand een interessant inzicht 😉

Als je tot hier bent gekomen, dank je wel voor het lezen en een hele fijne dag vandaag!

Categorieën
Reminders Spiritualiteit Van alles en nog wat

Zonnestorm 18 augustus 2022

Op sommige plekken was het al te zien in het nieuws, de zonnestorm kan er voor zorgen dat de GPS in de war gebracht wordt. Maar niet alleen de GPS kan in de war worden gebracht ook hoog gevoelige mensen kunnen fysiek last hebben van deze zonnestorm.

Voelde je je deze week anders? Misschien een beetje angstig? Nerveus? Bezorgd? Geïrriteerd of gejaagd? In ieder geval een gevoelletje waar je niet helemaal je vinger op kon leggen? Misschien is deze zonnestorm daar wel de oorzaak van!

Wat is een zonnestorm?

Bij een zonnestorm spuwt de zon gas en magnetische deeltjes de ruimte in die uiteindelijk zelfs bijna de snelheid van het licht bereiken. Wanneer dit gebeurd kun je spreken van een zonnestorm.

Door de hoge snelheden van de zonnestorm kunnen ze een invloed hebben op het aardmagnetisch veld. Als een zonnestorm invloed kan hebben op aarde door bijvoorbeeld tornado’s, vulkaanuitbarstingen of aardbevingen te veroorzaken is het niet gek voor te stellen dat het op ons mensen natuurlijk ook invloed kan hebben.

Wat voor effect kan het op ons hebben?

Een zonnestorm kan invloed hebben op verschillende niveaus. Op het mentale niveau en het emotionele niveau kan het onrust met zich meebrengen. Je kan je bijvoorbeeld nerveus en angstig voelen zonder dat je eigenlijk precies weet hoe dat nou komt. Onrustig slapen is trouwens ook een eigenschap die daar bij hoort en pfffoe! Daar heb ik ook last van gehad.

Doordat de zonnestorm op het mentale en het emotionele niveau onrust mee brengt is het niet gek als het op een gegeven moment uitwerkt op het fysieke lichaam. Zelf merk ik bijvoorbeeld deze week dat ik hele stijve kaken heb. Dat klinkt gek, maar het voelt alsof continu zo gejaagd ben dat ik mijn kaken op elkaar zet. Een soort schrap zetten voor wat komen gaat..En dan uren aan uren achter elkaar.

Ik las ergens dat een zonnestorm nieuwe energetische informatie met zich mee brengt. Deze informatie is nieuw en ons lichaam moet daar aan wennen. Dat wennen kan een hoop energie kosten en daarom is het goed om tijdens dit soort periodes veel water te drinken en rust te nemen.

Wat voor mij ook werkt is aarden. Ik heb tegenwoordig een plekje gemaakt in mijn tuin. Dat hoeft niet heel moeilijk te zijn. Zelf heb ik gewoon wat tegels uit de grond getrokken.. lees; dat heb ik mijn man laten doen lol, en nu zit ik regelmatig op een stoeltje met mijn blote voeten in de aarde. #aanrader kan ik je vertellen!

Wie weet ga ik in de toekomst nog wel wat meer over zonnestormen opzoeken en delen via mijn blog. Hebben jullie trouwens iets gevoeld? Resoneert het bericht met wat je deze week hebt gevoeld? Let me know! 💖

Categorieën
Gedachten over gedachten Spiritualiteit Van alles en nog wat

Kleine waardevolle interactie

Ik glimlach. Mijn gedachten gingen even naar vanmorgen. Ik zag de AH-man weer even voor me. Het was een interactie van amper 30 seconden maar ik voelde dat onze aura’s op een ander level met elkaar connecten of dat er iets gebeurde op een ander niveau waar wij geen begrip van hebben.

Het is moeilijk te omschrijven, moeilijk te verwoorden of te verklaren hoe ik dat weet. Maar ik voelde het. Ergens in mijn chakra’s. Nu ik er wat meer met mijn aandacht naar toe ga…Ik voelde het in mijn 2e en 3e chakra.

Terwijl mijn gedachten naar deze gebeurtenis gaan merk ik dat er een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Zonder er teveel over na te denken of er verhalen aan te koppelen heb ik het gevoel dat het iets moet betekenen. Wat dat iets is – dat hoeft niet bepaald te worden op dit moment.

Maar omdat mijn hoofd graag ook een deel wil uitmaken van deze situatie zoek ik voor bevestiging de videobeelden van de Ring op. Daar zie ik een bepaalde verandering in de gezichtsuitdrukking van de AH-man tijdens onze interactie, niet alleen gezicht maar eigenlijk meer zijn energie. Het geheel. Er gebeurde daar iets dat ik ook voelde.

Het onderbewustzijn verkennen

Wonderbaarlijk hoe soms zulke kleine interacties iets kunnen doen op niveaus waar je je niet van bewust bent. Met dat ik het schrijf denk ik, ja dat is dan het onderbewustzijn. Het deel van jezelf waar je je niet bewust van bent.

Dat neemt me terug naar wat gedachten die ik eerder deze week al had over het onderbewustzijn. Doordat mijn bewustzijn aan het vergroten is merk ik dat ik bewust word van hele kleine veranderingen. Dit zijn veranderingen op energieniveau, die worden weer getriggerd toch tig van andere zaken zoals herinneringen, ervaringen, chakra’s, aura, vorige levens, generatie trauma’s, zielslessen en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik word me er steeds meer van bewust dat alles op heel veel verschillende lagen, niveaus en dieptes doorwerkt. Zoveel eigenlijk dat ik me dat gewoon niet kan voorstellen wat er nou eigenlijk echt allemaal is.

Het bewustzijn vergroten

Ze zeggen dat slechts 5% van ons doen en laten bewust is en de andere 95% onbewust. Daar valt dus een hele hoop te behalen als je het tenminste bewust zou willen worden van het onbewuste natuurlijk 😉

Ik merk dat door steeds meer te voelen, minder te denken en vooral geduld hebben mijn bewustzijn steeds een stukje groter word maar door me steeds bewuster te worden kom ik er ook achter hoe weinig ik eigenlijk weet.

Interessante materie 🙂

Categorieën
Gedachten over gedachten Spiritualiteit Van alles en nog wat

Oh een existentiële crisis!

De laatste tijd komt het woord existentiële crisis steeds vaker op mijn pad. Door de jaren heen is het me trouwens opgevallen dat dit wel vaker gebeurd. ‘Uit het niets’ verschijnt er dan een onderwerp op mijn pad die maar blijft opduiken op verschillende manieren bij verschillende mensen.

De reden dat ik ‘Uit het niets’ tussen aanhalingstekens heb geschreven is omdat ik niet geloof dat het uit het niets is. Met dat ik dit schrijf proberen er gedachten tussendoor te komen:

“Hoe weet je dat het niet uit het niets is?”, “Waar haal je dit vandaan? Dit is nergens op gebaseerd! “, “Dit kan ook allemaal gewoon je fantasie zijn hé”.

Zucht steun. JA dat klopt. Maarja wat nou als het niet zo is en het komt wel ergens vandaan? Als het een teken is van een volgend iets dat op mijn pad komt waar ik iets van kan leren? Iets dat mij verder helpt mijn ziel te ontwikkelen? Oké ik dwaal af, terug naar de existentiële crisis.

Wat is een existentiële crisis?

In mijn beleving is dit een crisis waar je in terecht kunt komen als het niet lukt om existentiële levensvragen te beantwoorden. Dit zijn vragen die vaak te maken hebben met het bestaan zoals:

  • Waarom ben ik hier?
  • Wat is de betekenis van het leven?
  • Wat voor zin heeft mijn bestaan?
  • Hoe zijn we ontstaan?
  • Zijn wij de enige levensvorm?
  • Is er meer dan het universum?
  • Is er leven na de dood?

Toen ik op dit punt in mijn leven aankwam, kwam ik er al snel achter dat de meeste mensen hier helemaal niet over willen praten. Voor veel mensen lijken deze vragen helemaal niet zo belangrijk. Het dagelijkse leven is wat er belangrijk is en nadenken over dit soort vragen lijken voor hun zinloos.

Als je veel van dit soort mensen om je heen hebt kan dit behoorlijk eenzaam voelen. Zelf ben ik me nog niet zolang bewust van het feit dat ik me eigenlijk behoorlijk eenzaam heb gevoeld. Toen ik op de basisschool zat stelde ik al dit soort vragen maar al snel leerde ik dat daar geen plek voor was. Dit was iets wat ik in mijn eentje zou moeten uitdokteren.

Nadenken over existentiële levensvragen

Wanneer je aan de slag gaat met dit soort levensvragen kan je keihard vastlopen in je gedachten. Er is namelijk geen absolute waarheid en dat is toch waar je naar op zoek bent. Je blijft gedachten met elkaar combineren, nieuwe dingen bedenken, nieuwe mogelijkheden maar helaas zullen we in dit aardse leven de absolute waarheid op dit soort vragen niet vinden.

Teveel over dit soort levensvragen nadenken, het niet kunnen oplossen en er niet over kunnen praten met anderen kan ervoor zorgen dat je in een existentiële crisis terecht komt. Depressieve gevoelens, angstige gedachten, paniek en/of gevoel van er niet toe doen zijn slechts enkele voorbeelden van hoe je je kan voelen tijdens een existentiële crisis.

Waarom dit verhaal?

Hmm op het moment dat ik dit schrijf weet ik dat nog niet zo goed… Het enige dat ik wel weet is dat ik dit blog ben gaan schrijven omdat het woord existentiële crisis de laatste weken steeds blijft opduiken, Als ik het woord hoor of zie resoneert het met iets in mij.

Als ik daar dieper over nadenk en over voel, dan denk ik dat het iets met mij doet omdat ik herken wat er over geschreven wordt. Het is een gevoel dat ik al heel lang ken. Eigenlijk ken ik het gevoel al zolang als ik me kan herinneren.

Dat brengt me weer tot de conclusie dat ik misschien al heel lang in een existentiële crisis zit of aan het randje van zo een crisis sta. Of misschien niet op het randje, maar meer af en toe over het randje, af en toe er op.

Maar helemaal weg van de rand kom ik nooit omdat mijn gedachten toch altijd weer terug gaan naar deze vragen. Op een of andere manier kan ik de zoektocht naar dit soort antwoorden niet loslaten en lijkt het er op alsof mijn gedachten altijd aan de gang zullen blijven om te kijken of ze deze puzzel kunnen oplossen.

Waarom dit verhaal? Misschien omdat ik me nu realiseer wát ik eigenlijk gevoeld heb en nog steeds voel in mijn leven. Eerder was het een gevoel waar ik geen woorden aan kon geven maar nu besef ik me dat deze gevoelens misschien wel zijn veroorzaakt door een existentiële crisis.

Soms zijn labels zo gek nog niet

Het klinkt misschien gek maar door er een label aan te geven, door deze gevoelens te kunnen verklaren op deze manier voel ik toch een soort van rust. Door deze rust kan ik de gevoelens die ik ervaar van existentiële crisis accepteren en een plekje geven. Dat ze er zijn is al lastig genoeg, ook nog eens frustraties voelen omdat ik niet begrijp waar deze gevoelens vandaan komen heeft me lang achtervolgt.

Ik krijg steeds meer van dit soort momenten waarin ik helderheid krijg over gevoelens, emoties en gedachten. De Leeuwenpoort staat ook open en ik heb het gevoel dat daar ook een hoop inzichten vandaan komen.

Waarom ik dit deel? Ik deel dit omdat ik het gevoel heb dat ik het moet delen. Het is geschreven voor die ene persoon die dit net even nodig heeft. Misschien wel voor jou 😉


Bronnen:
Wikipedia
Desteven.nl

Categorieën
Gedachten over gedachten Spiritualiteit Van alles en nog wat

Een verlangen – deel 2

Eerder maakte ik een blog over een verlangen. Een verlangen dat ik niet goed kon verklaren. Inmiddels zijn we wat tijd verder en ik denk dat ik een klein beetje meer helderheid heb gekregen over het verlangen dat ik eerder niet goed kon verklaren.

Waar verlang ik nou eigenlijk naar als ik dit gevoel heb? Ik begreep het niet goed. Ik koppelde dit gevoel aan menselijke verhalen zoals liefde, verliefdheid, soulmate, tweelingzielen etc. Geen van deze verhalen resoneerde met het gevoel dat ik heb maar ik bleef het proberen te koppelen aan dit soort verhalen. Er moest toch een soort verklaring zijn?

Stoppen met koppelen aan menselijke verhalen

Van de week liep ik met mijn hondje een rondje terwijl ik hierover nadacht en net voor ik terug naar binnenliep voelde ik het antwoord in ene binnenstromen! Naja het antwoord. Het is niet een absoluut antwoord natuurlijk, maar het was wel een gevoel, een stroom aan gedachten die mij weer even een nieuw perspectief gaven op dit denkstuk.

Het gevoel dat ik heb is niet het gevoel van liefde, het gevoel van je soulmate ontmoeten of wat dan ook. Het is een verlangen naar begrip, bevestiging en het gevoel van niet alleen zijn. Met dat ik deze woorden tik voel ik enorme tintelingen aan de rechterkant van mijn rug, billen en been. Alsof er gezegd wordt..Hey, je bent niet alleen hé!

En dat is fijn, het is fijn dit soort dingen te voelen en bevestiging te krijgen. Maar ik merk dat het verlangen, het stuk waar ik naar op zoek ben, dat het juist gaat om zielen die ook door dit aardse stuk heen gaan. Het is een verlangen om dit soort zielen te ontmoeten, mee te spreken, mee te vergelijken, mee te sparren.

Het is iets groters

Omdat ik het eerst probeerde te verklaren op menselijk niveau raakte ik best wel in de war. Ik heb een relatie en deze gevoelens vond ik erg lastig te plaatsen. Het is toch een soort verlangen. Wil ik dan iemand anders? Als ik met mijn partner dit soort dingen niet kan delen omdat we anders door het aardse leven gaan, is hij dan wel de persoon voor mij? Verlang ik naar iemand anders? Wat gebeurd er nu?!

Ik vond het moeilijk om te plaatsen allemaal, maar nu begint het steeds duidelijker te worden. Ja mijn partner is nog steeds de persoon voor mij en het gevoel dat ik voel, heeft niet met menselijke liefde te maken. Ik zoek niet iemand anders, ik zoek, ik verlang naar het leren kennen van mensen die ook voelen dat dit een klein stukje is van het grote geheel. Dat er meer is dan alleen dit aardse stuk. Mensen die ideeën hebben over het bewustzijn, collectief, dimensies, zielen, en de waarheid. De absolute waarheid. Hoe zit het nou in elkaar? Ook al zullen we daar misschien niet voor de volle 100% in dit leven achter komen… Ik wil wel een poging wagen 🙂